GRENS ANGST

25 mei 2019 - Menton, Frankrijk

COTE D 'AZUR

Wanneer ik op een regenachtige zondagmiddag Antibes in rijd blijkt het al snel duidelijk dat campers niet de meest graag geziene gasten zijn. Het valt niet mee een staplaats te vinden. Een half uur sta ik op het kiezelstrand dat meer weg heeft van een afwerk plek. Ik help een jong meisje haar auto te starten met mijn startkabels, nieuw uit de verpakking en volg het advies op om door te gaan naar Cagnes-sur-Mer. Nu hangt Liesje met haar achterkantje boven de speelse golfjes, ik slaap aan die kant dus heb ik een heerlijke nachtrust. Laat ik de lezer niet onthouden dat aan de voorzijde, het cote d’Azur verkeer woest langs onze neus voorbij raast. ’s Morgens heb ik een leuk gesprek met een wegarbeider die geboren blijkt te zijn in de Nievre. Een baan bracht hem 30 jaar geleden hier naar toe. Hij blijft verlangen naar de rustige Nievre. “ De mensen hier denken alleen aan zichzelf”, oppert hij. Ik laat hem in die droom. Er verandert veel in 30 jaar! Ook in de Nievre.

Nu de grens van Italië langzaam in zicht komt kruipt er een sliertje angst naar mijn keel. Is het land na 30 jaar nog steeds het land waarvan ik al die jaren droomde?

Voorlopig slinger ik over de in rotsen uitgehakte wegen, hopend dat ik de hoogte van de tunnels op tijd lees ( ik ben 2.70 hoog). Het is merkwaardig te zien dat drukke onbegaanbare steden zoals Nice al snel afgewisseld worden door groene oases als Cap Roux.

De zon schijnt en ja, dat geeft je dat sprankelende gevoel waar iedere vakantieganger naar verlangt.

Foto’s