THUIS OP REIS

Thuis met Corona is ook een reis, dacht ik vanmorgen.

De naam ‘Corona’ inspireert. Goed gekozen, die naam! The Crown. La Couronne, begerenswaardig, we kijken op naar een kroon. Maar hoe zwaar die last is, is ons nu wel duidelijk. De Corona drukt! Haar glans is feitelijk een weerspiegeling van onze eigen welstand en nu, voldaan en volgelopen presenteert ze ons een koekje van eigen deeg.

Corona spiegelt, keert om; haalt het onderste boven en omgekeerd.

De Nièvre, waar ik in 2000 voor het lachwekkende bedrag van vijfendertigduizend euro een boerderij met 5000 vierkante meter grond kocht, was een geminachte regio waar nooit iets gebeurde, veel overheidssteun naar toe moest (nog steeds) en  vele, van gemak doorspekte vrienden, haalden er hun neus voor op. Die neus haalden ze trouwens ook op voor de verrukkelijke Pouilly fumé wijn; dat dan weer met een dronken resultaat. Vanuit mijn paradijs met tennisbaan en zwembad bedoel ik te zeggen dat de Nièvre en ook de Yonne nu ineens woest aantrekkelijk blijken vanwege hun geringe vervuiling, de rust, de laagste sterfte- en besmettingscijfers. En dat is niet omdat er hier, binnen 20km, zo fantastisch met de regels wordt omgesprongen: er zijn geen ontsmettingsmiddelen bij de karretjes, iedereen drukt nog vrolijk met blote vingers op de betaaltoetsen, de slager heeft van 6 rollen plasticfolie een scherm gemaakt, zoals je dat op de padvinderij leert. En de bakker overhandigde mij drie broden met dezelfde handen waarmee ze zojuist uitgebreid een briefje van vijf euro aan elkaar had staan plakken op dezelfde toonbank als waarop mijn broden van eigenaar wisselden. Er is ruimte voor verbetering en er is genoeg ruimte!

En die verbetering moet van de overheid komen. Fransen wachten hun hele leven geduldig op de beslissing van de overheid. Ze wachten keurig op iedere meter die hen gegeven wordt. De winkels zijn nog steeds dicht op de supermarkten na. Met de introductie van het nieuwe toverwoord “contactloos” ontstaan gematigd nieuwe initiatieven in bijvoorbeeld Nevers. Daar kun je nu bij de bouwmarkt Bricot Depot per internet bestellen en je bestelling 72 uur later ophalen! Bricot depot is een grote goed georganiseerde jongen. De doehetzelf Weldom probeerde het ook maar mijn ‘handgeschreven mail’ werkte niet en liet me voor niets rijden naar Corbigny en in contact komen met een hysterische manager. Alle andere mogelijke initiatieven: bezorgdiensten, restaurants, straatverkoop spontane straatconcertjes (ruimte genoeg zou je zeggen) ontstaan niet. Het zit ze gewoon niet in de genen, hier op het platteland. Daar gaat ook geen verandering in komen. Nooit niet! Ook al stroomt het hier nog zo vol met buitenlanders (Parijzenaars zijn óók buitenlanders) dan nog blijft de traagheid, het wachten op monsieur le president!

Hoe anders, soms ook tenenkrommend, zijn Nederlanders. Ik leg het met enige trots uit aan mijn buren. Nederland klein, omgeven door zee, staat al eeuwenlang bloot aan gevaar. “Ik vecht en kom boven”, zit in onze genen. Een struikelblok is een uitdaging! Ook al zal eenieder eerst aan zichzelf denken, de medemens wordt niet vergeten. We schenken royaal (waar natuurlijk ook een neerbuigend kantje aan zit) en de creativiteit is enorm!

Italië wil ik niet vergeten. We lijken veel op Italianen: medeleven, delen, creatief, voor jezelf opkomen, diplomatiek niet altijd even handig, en veel lawaai. Het Italiaanse volk kan geen grotere straf opgelegd worden dan het ontzeggen van communicatie. Ook gezondheid (kijk maar naar kwaliteit van eten, veel wandelen en fitness) is ontzettend belangrijk. En nu juist deze 2 factoren worden hun ontzegd. Ze zijn in paniek! Ze kunnen de toeristen niet meer verwennen, hun kunst niet meer aan bewonderende blikken blootstellen. Want de Italiaan zelf heeft geen hoog zelfbeeld. Hij is bescheiden en neemt het leven vaak zoals het is. Hoe anders is het met de regeringsleiders. Alsof het kroontje op hun hoofd betekent dat een graaimachine aangezet is. Niettemin is ook de Italiaan creatief. Ik heb nauwelijks krottenwijken gezien. Huizen, wegen, parken het zag er allemaal goed verzorgd uit.

Kortom, ik maak pas op de plaats, geniet van wat er is. Ik reken op een verloren verhuurseizoen maar hoop op evenzoveel leuke nieuwe contacten en inspiraties.

Ik maak me wel zorgen voor de generaties na ons. Alhoewel, ook minder nu ik er van overtuigd ben geraakt dat creativiteit onuitputtelijk is.

Geniet!