AARDBEVING &TENNIS

Tijdens mijn verblijf in Nieuw Zeeland krijg ik het aanbod deel te nemen aan de tennis activiteiten.

Tot mijn verbazing en eigenlijk genoegen, bemerk ik dat de tennis avond een open inloop- en invoeg karakter heeft. Dat wil zeggen iedereen speelt met en tegen elkaar, ongeacht niveau, leeftijd, man of vrouw. Iedere 20 minuten wisselen de combinaties. Dat wisselen is dan uit de losse pols: er wordt wat geschreeuwd door M. de akela van de club en het tennisvolk doet schuchter aan wat wisselende posities; sommige spelers betrap ik op een schijnbare stoelendans die tot gevolg heeft dat het clubje uiteindelijk toch intact blijft.

Goed, de baan is te kort, de ballen te zacht maar de sfeer is lekker lay- back. Hoe te bepalen wie aan service is? Ik sta klaar bij het net met mijn racket en een ‘kop of munt’ in mijn handen. Zonder enig overleg begint men te spelen, er lijkt geserveerd te worden en dan wordt er geteld: een, twee, drie. Wie na drie de laatste goede bal speelt, mag beginnen met serveren. Leuk bedacht. Ware het niet dat een volgend potje ‘ let’s do four’ geroepen wordt. Je begrijpt wellicht al dat het om vier goed gespeelde ballen gaat; ik dacht echter dat we speelden om vier gewonnen games!

Ik serveer! Er wordt ‘long’ wordt er geroepen. ‘Sorry’, vraag ik. ‘The ball is long’ herhaalt de tegenstander. ‘The ball is ok’, roep ik terug. Ook al baal ik van de zachte bal, ik wil niet onbeleefd zijn als gast. Ik schijn het niet te begrijpen. De service was ‘long’ , de service was ‘uit’, ‘out’!                                                              We spelen vervolgens een leuke rallye en ik zie mijn bal precies op de zijlijn belanden. ‘Yes’ roep ik, en als een echte championship-player werk ik beide ellebogen krachtig naar beneden. ‘It was wide’, roept de tegenstander. Ik knik bevestigend, want door de flinke wind die hier kan waaien versta ik ‘right’.

Wide en long, zijn dit regionale termen? Ik begrijp er niks van en voer de termen in op google.

Ondertussen stel ik de vraag in de NZ tennisgroep-app. Want nu wil ik het weten ook.

Google vermeldt: de eerste baan in 1870, eerste NZ...Championship in 1886... De maori Wilding won respectievelijk in 1910, ‘11 en ‘12 Wimbledon... Tennis werd aanvankelijk met handpalm gespeeld door Franse monnnikken die “tenez”, “pak hem”, riepen (vandaar tennis). Er zijn een hoop leuke wetenswaardigheden maar niets over ‘wide en long’. Helemaal niets.

Ik wil het nu echt weten! Naar youtube, de NZ open-championship! De umpire roept duidelijk ‘out’ maar wordt behendig overstemd door de NZ commentator die ‘long’ roept. Om gek van te worden.

Vanochtend, 5.20 uur liep er ineens een reus door de gang. Ik hoorde een gegrom en zware stappen. Ik schrok me rot, vooral nu de man des huizes in Egypte 10 dagen the best man op een huwelijk uithangt. Glaswerk rinkelde op de kast. En toen was het voorbij. Google, inmiddels mijn beste vriend, vertelt dat het een aardbeving was. 4.2 op de schaal van Richter. Dat heb ik dan ook maar mooi meegemaakt.

Inmiddels komen de reacties op de tennis-app binnen: ‘Ik denk dat wij het nogal ruw vinden om ‘out’ te roepen en voelen ons prettiger wanneer we aan geven waar het mis ging: wide of long’ .

Deze laatste quote geeft de vredelievende gemeenschapszin van Nieuw Zeelanders tot in de finesses weer.

Tip: film Bride’s flight (jaren ‘50 emigratie naar Nieuw Zeeand) met o.a. Waldemar Torenstra, Eline Schaap, Anna Drijver.