AFSCHEID NZ 2023

Om mij heen is het een drukte van jewelste. In de gezellige Nieuw Zeelandse keuken wordt peterselie gehakt, eieren geklutst, servies klaargezet, brood gesneden en-getoast. De koffiemolen aan de muur wordt met de hand aangeslingerd, totdat mijn zoon, hij wordt “golden hand" genoemd, zijn accuboor pakt en het bitje passend schuift op de moer aan de slinger. De slinger draait vervaarlijk rond op topsnelheid en vult in no-time het glazen bakje met geurende koffie.

Behalve deze activiteiten produceren de twaalf aanwezigen een enorm lawaai dat, omdat het duo gesprekken zijn, op een steeds hoger volume geraakt om verstaanbaar te blijven.

Het is een goede afspiegeling van het temperament en de energie van de vrienden en familie die het stel om zich heen heeft.

Dit ontbijt is slechts de schamele afspiegeling van  “mums” afscheidparty van gisteren avond. De vip ruimte van de horserace course waar de daughter in law werkt werd beschikbaar gesteld. Pas om twee uur in de middag begonnen we met de voorbereidingen omdat we overnacht hadden aan het strand. Dit strandhuisje werd rijdend door kreken bereikt en was zo verrukkelijk eenvoudig dat Jan Wolkers er jalours op zou zijn geweest. De houten wanden en bedden kraakten dat het een lieve lust was, de wc spoelde gelukkig door en afwaswater werd in het keteltje gekookt. De mannen haalden de netten ‘s morgens heel vroeg binnen en dat betekende een ontbijt van gebakken vis met tomaten en veel koffie. Even wennen, maar het went snel. Vanwege de heftige regen werd de terugtocht door de steeds diepere kreken nog een waar avontuur.

En dan komt de NZ mentaliteit boven drijven. ‘s Avonds het afscheidsfeestje dus alle hens aan dek. Ballonnen en bloemen in de feestzaal, curry’s brouwen, salades maken. Ik zelf draaide bitterballen dat het een lieve lust was (helaas waren deze niet voldoende bevroren en spatten ze als bommen in de olie uit elkaar). Een Nederlandse vriendin verzekerde  mij dat niemand wist dat ze rond moesten zijn; ze gingen erin als koek! De 25 aanwezigen brachten zelf gebrouwen curry’s en wijn mee. Ik sprak met wijnmakers, Phd’s, slachters en schapenboeren. De avond eindigde met de limoncello vervaardigd van de 10 liter alcohol, dubbel gedistilleerd uit wijnresten van bevriende restaurants en wijngaarden. Zoon Bastiaan met de Franse Corentin verbeterde het destilleerapparaat met een hoogwaardiger filtersysteem. De alchol 57% die uit de fijne koperen leidingen sijpelde was al een hoogwaardige grappa.

Morgen ga ik de lucht in! Letterlijk! Ik heb genoten van het land dat zijn eigen tempo bepaalt, dat modern, respectvol en geduldig is. Een land dat haast geen stress kent. Waar het niet om “beter dan de buurman” of “kijk mij het nou eens goed hebben” draait. Een land waar iedereen elkaar gedag zegt en vraagt hoe je dag was, waar personeel in de winkels het een eer vindt je te mogen helpen. Waar ook langzaamaan aandacht is voor cultureel erfgoed.

Ik denk niet dat ik er permanent zou kunnen wonen, ik zou de Europese historische stadjes, straatjes en gebouwen missen.

Wat ik wel ga missen is het geluid van  de accuboor in de hand van mijn zoon die iedere morgen om half zes zijn koffie maalt.

Overigens is er ook een badkamer verbouwd.