BRETONSE BOTER

Op weg naar St Malo in Normandie. Ik herinner me een fotootje uit 1963, verbleekt, waar ik met mijn broertje en zusje ieder door een felgekleurde zwemband naar de Atlantische oceaan tuur. Toen scheen de zon er; nu lijken de weersvoorspellingen minder zonnig.

Voor mijn vertrek (mijn huis is nu 5 weken verhuurd) snijd ik nog even de gebraden rosbief (waar komt dat “ros”vandaan?) in plakjes op mijn snijmachien. Ook bak ik een guiche met overgebleven en vergeten groenten; een ratatouile guiche, zullen we maar zeggen.

Na drie uur rijden houd ik het voor gezien, in de omgeving van Le Mans. Op het domaine Le Pescheray, in de Sarthe, naast een kasteel en een dierentuin, vind ik een prachtplek. (park4night- app).

Het kasteel uit 874 heeft een interessante historie die me op de borden in de kasteeltuin verklaard wordt. Aandoenlijk is de zwart-wit foto uit 1920 waar de 140 centimeter lange laatste bewoonster, grijs haar in een knot want geld voor de kapper had ze niet meer, de sleutel overhandigt aan de prefect. Die is slagvaardig met het kasteel aan de gang gegaan en heeft er een woon-en werk oord voor geestelijk gehandicapten van gemaakt. Ik moet zeggen het ziet er allemaal top uit. Ook de menukaart van het restaurant doet me, met het 5-gangen diner voor slechts 23 euri’s, het water uit de mond lopen. Ik besluit, als het restaurant open is, mezelf te trakteren. Het ziet helaas er erg corona- gesloten uit.

In het avondzonnetje, hond aan mijn voeten, stuk guiche in een bakpan langzaam warmend, de rosbief uit de koelkast; een verukkelijke salade met een dressing van olie, mosterd, balsamico en honing staat klaar, bel ik met mijn lief. Wat wil je nog meer. Ideaal huwelijk ook: we spreken elkaar 2 maal daags, doen waar we zin in hebben, doen wat we moeten doen en nemen nog steeds geen blad voor de mond. André, altijd in voor een waarschuwende opmerking, informeert me dat het getij verschil van Mont St Michel 140cm bedraagt, daarmee vertellende dat ik dus NIET aan de kust moet gaan staan. Terwijl ik meewillend ja knik komt er een geur voorbij van een eendenborst die zich verblijdt in een vijver van verhitte bretonse boter. Onweerstaanbaar!

Is het restaurant dan toch open? De geur houdt aan en... blijkt uit mijn eigen bakpan te komen!

De nacht valt, huilende wolven, gillende pauwen en koerende duiven zingen me in slaap.

Op naar St Malo en Mont St Michel die in Bretagne blijken te liggen!