LUCHTBALLON
18 augustus 2019 - Giulianova, Italië
Ik heb al geruime tijd een idee om jongeren een trimester- of jaar aan te bieden. Het plan ontwikkelt zich langzaam gedurende mijn reis. Ik spreek er regelmatig met mensen over. Een International- Gap- Year-School. Het is een stout plan, maar denkwerk kost vooralsnog niks.
Wanneer ik langs Siena rijd herinner ik me de Villa in Sovicille waar André en ik 12 jaar geleden een plan mee hadden. De 15e-eeuwse villa had alles waar je maar van kon dromen: 21 hotelkamers, geoutilleerde keuken, aparte kookstudio, golfbaan met 9 holes, zwembad, tennisbaan voetbalveld, grote tent voor partijen en een kerkje met een stroef orgel. De vraagprijs was 7.3 miljoen. We zijn er toen niet uitgekomen!
Ik ben nieuwsgierig en besluit er een kijkje te gaan nemen. Ik loop door de lange, door cipressen beschaduwde oprijlaan omhoog en zie dat er niemand is. Oplettend voor slangen verken ik het terrein: ik zie een groen geworden zwembad, een uiteengevallen tennisbaan, het voetbalveld moet daar zijn waar nog een goal overeind staat, de evenemententent is in elkaar gedonderd. Ik hoor geblaat en zie tot mijn gniffelende ontsteltenis dat de golfbanen het domein van een enorme kudde schapen is geworden. De villa staat nog trots overeind, dat doet ze immers al vierhonderd jaar.
Wat zou deze locatie geschikt kunnen zijn voor mijn plan, bedenk ik me. Ik zie de “Gappy’s” al het landgoed opschonen onder leiding van een deskundige, oude muurtjes opmetselen, in de villa stromen gepassioneerde profs binnen om college te geven over hun vak; schapen worden als leerproject geslacht, met top chefs aan het spit geregen en ’s avonds onder goede gesprekken opgepeuzeld.
Het telefoonnummer van de eigenaar, een pater, heb ik in mijn zak. Ik durf nog niet te bellen, want als de pater ja zegt, zit ik er aan vast. In ieder geval mentaal! Ik herinner me nog wat André destijds zei: ‘die pater heeft een groot probleem. Je kunt alles bieden om hem ervan af te helpen!’. De bruut, dacht ik toen; het heeft mij vervolgens heel wat moeite gekost het “keurige Gooische meisje” achter me te laten om hem te begrijpen. Met mijn broer, bedrijfsconoom, spar ik ondertussen over het plan en een- koop- strategie.
En zo neem ik met een lijf strak van spanning de telefoon en app de inmiddels tachtigjarige pater, leg hem uit dat ik er al 12 jaar geleden ben geweest, vraag hem of de villa nog vrij is en wat de jaarlijkse kosten zijn omdat deze onderdeel vormen van een plan dat ik aan het ontwikkelen ben.
Twee dagen later appt hij terug. Het eerste wat ik denk, hij leeft nog! Vervolgens laat hij me in het Frans weten dat hij helaas genoodzaakt werd de villa onder “tribunal” te stellen (dat betekent dat hij de kosten niet meer kon betalen en de overheid het nu in bezit heeft). Vervolgens vertelt hij me dat ik helaas te laat van me laat horen; hij had de villa graag aan me gegeven. GEGEVEN! Dus de paar ton die ik had willen bieden waren niet eens nodig geweest!
Ik heb een hele dag een wee gevoel in mijn buik. Vooral omdat wonderen echt bestaan ook al grijp ik er dit keer net naast. Maar ook omdat blijkbaar niet “alles is, zoals het lijkt”. Het hebben van een mooie villa kan je blijkbaar de kop kosten. Daarenboven groot respect voor de “bruut” André, die met zijn messcherpe ogen de juiste zaken coupeert. Het lot houdt me voorlopig òp de straat. Buon aventura, wordt me iedere keer weer toegewenst; ga met de goede wind!
Oh ja, mocht je mijn route willen volgen? Tik dan op het icoon “kaart” in het menu. Ik zie dat google helemaal in de war is van mijn kriskras gereis, dus helemaal op orde is hij niet ( ik kan het helaas niet veranderen). Fijne zondag!
Bezint eer ge ‘bezit’😀 zeker met het oog op de meer gevorderde leeftijd😃
Sorry voor deze wat kritische reactie, zussie😊
Zoveel kamers, en zoveel buitengebeuren, dat is zoveel werk! Maar als je daar de energie voor hebt: hatfstikke leuk!
Maar erover fantaseren is natuurlijk heerlijk!
Als iemand zoiets kan ben jij het maar doe dat in een minder volatiel land waar een betrouwbare justitie de maatstaf is. Mij gaat het redelijk goed, ik hoop dat je nog eens naar het noorden komt!