ONVERZETTELIJK

Ik heb weer bouwkriebels. Bouwkriebels in Frankrijk is een eenzaam gebeuren!

Voor de vorm heb ik een aantal, vier verschillende, aannemers uitgenodigd om hen een leuke klus te gunnen. Dat was in september. Vroeger belde ik ze nog weleens, of ze me misschien niet vergeten waren. Dat doe ik niet meer. De vernedering om hen op mijn knieën te smeken te komen werken en alsjeblieft mijn geld aan te willen nemen, daar doe ik niet meer aan mee.

Dus besluit ik de handjes, ringen en armbanden af, uit de mouwen te steken. Mijn zoon en een soort aangenomen zoon Pim, hebben de basis al gelegd: een fundering gegraven en gestort. Nu is het december, regen, mist en af en toe nachtvorst. Dat betekent dat ik behendig moet plannen tussen alle buien en weersverwachting in. Vandaag Is zo een dag: mild, geen regen en geen vorst. Behendig meng ik een schep cement met vier scheppen zand. Husselen, geen fitness nodig hoor, water erbij en alsof ik  een zandtaartdeeg aan het kneden ben, kneed ik het met je grote schep tot een lekker verwerkbare brij. Ik ga niet al te uitgebreid in op de details hoe met touwtjes een rechte muur te krijgen, zowel horizontaal als vertikaal: die van mij is bijna recht!

Trouwens ik vermaak me de laatste avonden dolletjes met you-tube filmpjes over wat je allemaal met cement kunt doen.  Doe mij maar een rondje bouwmarkt in plaats van kledingwinkels. Ook hierin ben ik vrij eenzaam, geloof ik. Oh ja, wel even vertellen wat ik bouw, natuurlijk. Het wordt een uitbouw aan mijn huis waarin ik me, met André kan terugtrekken in mijn eigen spulletjes. De uitbouw heeft een prachtig uitzicht op het westen (lekker borrelen in de avondzon) en staat straks in verbinding met een ruimte die nu stal is. Er komt vloerverwarming en nog heel veel meer leuke dingen. Gut wat is bouwen toch leuk.

Vorige week reed ik naar de bouwmarkt. Een soort clic en collect. Alleen het collect werkt pas wanneer er ge-clict is. Door hun dan! Wat ik bestel, krijg ik niet zomaar mee. Dat moet eerst door een soort interne bouwcommissie die naar aanleiding van mijn bouwtekening mij gaat vertellen hoe ik moet bouwen en met welke materialen. Die bouwcommissie heeft minstens een week nodig. Ook dat nog! Dat was dus even een “zen” momentje dat direct zijn vruchten afwierp toen ik door het dorpje reed. Covid of niet, de Fransen bieden verlichtend troost met hun schattige kerstversieringen; zelfs wanneer er geen winkels meer zijn. Behalve de Farmacie dan,  en de grafsteen winkel.

Morgen weer naar collect: die betonvloer zal en moet gestort voor het nieuwe jaar!