VROEGER WAS HET (NIET) BETER?

Ik loop met Bruno omhoog naar het bos over het oude stenen weggetje. Weldra heb ik een ravissant uitzicht op ons gehucht. De zon schuimert door de mist en de Indian summer triathleert met een verloren zomer en een inzettende herfst.

Links en rechts van me spinnenwebben. Dropjes dauw ogen hen tot onverklaarbare meetkundige vormen. Mijn gedachten voeren terug naar het 7-jarige meisje dat met haar buurtgenootjes naar school liep. Blote beentjes, kniekousjes en een jack, een dracht die tot diep in november gewoon was. Wie weet het nog? Je brak een takje af, dat boog je tot een ovaal en als een tennisracket hield je het in de hand. Daarmee ‘haalde’ je door de spinnenwebben die vervolgens aan je ovaal kleefden. De uitdaging was er zoveel te nemen dat er genoeg draden waren opdat de dauwdruppels tot een glad oppervlak geraakten. Dan had je een spiegel! Bij de schoolingang blikte je nog eenmaal en wierp het takje weg. Vandaag de dag weten kinderen meer over de spinnensoort en geometrische vormen en bestaat het spiegeltje spiegeltje aan de wand nog slechts in sprookjesland.

De jeugd van nu, mijn kinderen hebben gelukkig alle drie een passie voor de natuur. Zou het door het Franse huis komen dat hun (vakantie) onderkomen werd toen ze begonnen te puberen (geen tv!)? In ieder geval oppert mijn zoon (event-manager) hier een all-in-vogel week te organiseren; of ik mijn “chef” schort wil omdoen.

Vorige week kwamen mijn Amsterdamse vrienden langs. Vol adrenaline hopten we van supermarkten met bourgogne wijnen (Rully) naar mijn keuken om op het terras te genieten, ook van mijn melk-kalfsvlees van Jean Francois, om vervolgens de volgende morgen (ik vroeg me af of ze wel geslapen hadden) tegen haar met 6-3 te verliezen op mijn tennisbaan. Niet gek want ze had net het Festina 60+ toernooi gewonnen. Daarop sprongen we in de Mercedes Cabrio uit 2002 (en alles automatisch hè) naar Magny Cours om daar met ronkende achtergond geluiden van het circuit, 15 holes te lopen. In acht nemende dat dit mijn derde baanloop was, schijn ik talent te hebben, werd mij verteld door het stel dat op weg naar Spanje iedere course ' even neemt'.

De wespen eten van de druiven die hangen boven mijn terras.. De natuur vertelt me dat ze rijp zijn. Tweeenevijftig kilo levert 32 liter sap. Eén struik!

Terug bij ground zero. Met de oude stenen die hier overal liggen metsel ik in mijn appartement een platform om de trap op te plaatsen. Het is een lastige klus. De stenen hebben willekeurige vormen en diktes variëren. De huizen, boerderijen en stallen zijn gebouwd met deze stenen; gevoegd met leem, cement bestond nog niet. Die muren zijn kaarsrecht! Ik vind er een paar met een uitgesproken gesleten oppervlak. Het moeten stenen van een oude (romeinse) weg zijn. Ik zorg er voor dat het historisch gladde oppervlak zichtbaar blijft. Mijn zoon vond laatst een Romeinse munt!

Terwijl wij worstelen met ons afval, hebben sommige dingen een eeuwigheidswaarde...